رابطه سکوت سازمانی با سبک رهبری با در نظر گرفتن نقش تعدیل‌گری شخصیت

اگر چه از کارکنان انتظار می‌رود که با دانش، ایده‌ها، نظرات و پیشنهادهای خود، در جهت توسعه سازمان مشارکت داشته باشند، اما گاهی اوقات آن‌ها ترجیح می‌دهند که سکوت پیشه کنند. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی رابطه سکوت سازمانی با سبک رهبری با در نظر گرفتن نقش تعدیل‌گری شخصیت در پژوهشگاه صنعت نفت بوده است. تحقیق حاضر از نظر هدف، از نوع کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی و از نوع همبستگی است که با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش را 350 نفر از کارکنان پژوهشی پژوهشگاه صنعت نفت تشکیل داده است که از آن میان 115 نفر به عنوان  نمونه آماری و  با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند.  ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش شامل پرسشنامه‌های سبک رهبری باس وآولیو (2000)، شخصیت (1993) گلدبرگ و سکوت سازمانی واکلا و بوراداس(2005) بود. پایایی پرسشنامه‌های مذکور از طریق آلفای کرونباخ محاسبه و روایی آن از طریق سنجش روایی محتوا و روایی همگرا (AVE) بررسی و هر دو مورد تایید شد.  داده‌های جمع‌آوری شده با نرم‌افزارهای SPSS و Smart PLS  تجزیه و تحلیل گردید و نتایج نشان داد که سبک رهبری تعاملی و تحولی رابطه‌ای معکوس و معنادار و سبک عدم مداخله، رابطه‌ای مستقیم و غیرمعنادار با سکوت کارکنان دارد. همچنین شخصیت (درونگرا) نیز رابطه‌ مستقیم و معناداری با سکوت کارکنان دارد. یافته‌ها نشان داد برای کارکنان دارای شخصیت درونگرا، رهبری عدم مداخله باعث شدت سکوت آنها شده و متغیر شخصیت در مورد رهبری تعاملی و رهبری تحولی با سکوت، نقش تعدیل‌گری ایفا نمی‌کند.